Köşe Yazısı
BEHÇET ÜNER’İ
KAYBETTİK
1966… Bir yıl önce girdiğim İ.T.Ü.
Mimarlık bölümünde sınıfta kalmış ve ertesi yıl yeni arkadaşlarla tanışmıştım. İlk
defa başıma gelen bu duruma alışmak durumundaydım.
Behçet (Üner) yeni
arkadaşlardandı. Mimarlığı sevmişti belli ki. Zamanla tashih yapan hocalara
benzemeye başlamıştı. Hepimiz gibi… Kalemi alıp önündeki kağıda eskiz yaparken
başını sağa sola eğer, bazen elinin tersini kağıda tutup parmaklarının ucunu
çizgilere sürterek tarifler yapardı. Mimarlık böyle bir şeydi. Mimar olmak
isteyeni kendine bağlar ve mimar gibi olmalara başlatırdı. Bu görüntüler
hepimizde bir başka şekilde olmuş ve görülmüştür.
Bölümler arası futbol
turnuvası olurdu her yıl Gümüşsuyu’ndaki 7 kişilik sahada… Bizim takımın
sağaçığı olmuştu kısa boyu ile. Ben sanrhafıydım. Ona uzun top attığımda
çizgiden koşar topu yakalar ve bir şekilde ortasını yapardı.
Mimarlık okuyanların sigara
anısı çoktur. Çizimleri belli safhaya getirip nasıl olduğuna bakarken bir “düşünce
sigarası” yakmayanımız yoktur. Okulda sabahlarken uykusuzluktan sigarayı proje
paftasının üzerine düşürüp kağıdı yakmalar vs. Onun değişik bir anısını anlatmıştı
bir arkadaşımız. Tavla oynarken Behçet’in sigarası tavlanın içine düşermiş sık
sık.
Okulu bitirdik. Herbirimiz
dağıldık. Hayat gailesi denen şeyi tadıyorduk. 18 yıl sonra bir gece Maçka’da
İ.T.Ü. tesislerinde buluştuk tüm sınıf. Herkes evlenmiş, kimi çocuk sahibi
olmuştu. Behçet’te eşi ve küçük oğluyla gelmişti. Güzel bir yemek yemiş, okul
günlerimizi sohbet etmiştik hep birlikte.
Tanıdığımda Kartal’da
oturuyordu. Bürosunu Kartal’da açmıştı. Bügün de Kartal’da oturuyordu. Has
Kartallıydı yani.
Bugün Yalova’daki eve geldim. İnternete
hiç bakamadım. Şöyle bir oturup ta telefonuma baktığımda ilk gözüme çarpan
haberdi. Behçet’i kaybetmişiz. Telefonuna telefon ettim. Bir hanım çıktı,
kendini tanıttı. Başsağlığı dileklerimi ilettim ailesine.
O küçük çocuğu doktor olmuştu.
Son günlerinde babasıyla çok ilgilenmiş.
Yaşamın ilk günlerini yaşadık.
Delikanlılığı da yaşadık. Sanırım şimdi son günlerini böyle yaşıyoruz.
Kaybettiğimiz arkadaşlarımızın haberini alarak…
Güle güle Behçet… Allah Rahmet
Eylesin.
ARİF ATILGAN 2025 OCAK
Not: Sınıf fotoğraflarımı bilgisayara yüklememiştim. Behçet'in Facebook sayfası fotoğrafını koydum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder