Kent Öyküleri

1 MAYIS 1977

Arif Atılgan

1977 yılındaki 1 Mayıs İşçi ve Emek Bayramında Taksimde idim. Babam sabah çok endişeli idi. Israrla dikkatli olmamızı hatta gitmememizi söylüyordu. Kardeşim ve bir arkadaşımla Dolmabahçe-Gümüşsuyu yokuşunu çıkarak Taksime gelmiştik. 

Güneşli güzel bir hava vardı. Meydan çok kalabalıktı. Halaylar çekiliyor, kürsüden konuşmalar yapılıyordu. Tam anımsamıyorum ama sanırım saat 18 civarı olmuştu. Herhangi bir anormallik yoktu. Biz de Kadıköy’e döneceğimiz için Karaköy’e gitmek zorundaydık. İstiklal Caddesi tarafı çok kalabalık olduğu için Harbiye tarafına yürümüş, oradan Dolmabahçe’ye inip yine yürüyerek Karaköy’e gelmiş ve Kadıköy’e geçmiştik. Kadıköy’de de yemek yemiş ve yeme-içme muhabbeti uzadığı için de geç saatlerde eve gelmiştik.

O yıllarda iletişim bugünkü gibi değildi. Biz olanlardan habersiz bir şekilde eve geldiğimizde babamın endişe ile uyumadan bizi beklediğini görmüş ve şaşırmıştık. Babam ciddi bir şekilde Taksimde olanları anlatmaya başlayınca hayretler içersinde kalmıştık. Biz oradan ayrıldıktan hemen sonra olaylar olmuş birçok insan hayatını kaybetmişti. 

Taksimde biz varken anormal olan şeyleri anımsamaya çalıştık. Meydandaki durumları tekrar aklımızdan geçirdiğimizde sadece Tarlabaşı tarafında meydana girmemiş bir gurup görmüştük. Onların meydana sokulmadığını söylemişlerdi. Başka hiçbir anormallik yoktu ve biz olanlara gerçekten çok şaşırmıştık. 

Ertesi gün gazetelerde yerlerde yatan cansız insanların fotoğrafları dehşet vericiydi. Hele bir gün önce konvoyun önlerinde yürüyen, heyecanı ile dikkat çekmiş olan genç bir kızın da yerde yatan cansız bedeninin fotoğrafı bizi çok üzmüştü. 

Güzel Ülkemizde artık acı dolu günler yaşanmamasını diliyorum.

ARİF ATILGAN MAYIS 2017