KENT ÖYKÜLERİ

1961 YILINDAN 2016 YILINA İDEALTEPE

1960 lı yılların başlarıydı. Yeldeğirmeni, Uzunhafız Sokak 188 no da oturuyorduk. Bizden Karakolhane Caddesine doğru 4. Ev bir apartmandı. Beyaz renkli apartmanın en üst katında babaları albay olan Tomris, Hülya, Mete, Aydın kardeşler oturuyordu. O yıl babaları İdealtepedeki bu evi yazlık olarak yaptırmıştı. Ulaşım o kadar az ve zordu ki yaz mevsimlerinde onlar yazlığa gittiklerinde dönünceye kadar görüşemiyorduk. Yani nasıl ki bugün Bodrum, Marmarise yazlığa gidenlerle görüşemiyorsak onun gibi. 

Bazen Yalova’ya gitmek için otobüsle minibüs yolundan Kartal’a gidiyordum. Sokakta başka hiçbir ev bulunmadığı için caddeden sadece bu ev görülürdü. Sonraki yıllarda temelli bu eve taşınmışlardı.

Kardeşlerden Aydın bir trafik kazasında kaybedildi. Mete Sarpkaya bizim arkadaşımız, halen zaman zaman görüşürüz.

Tesadüf yıllar sonra bu sokakta inşaat yaptım. O zaman sokağı çok beğenip burada oturmaya karar vermiştim. Bugün evin üst tarafı benim her sabah yürüyüş yaptığım 50. Yıl Parkıdır.

Sokakta sonradan yapılan bütün evler yıkılıp inşaat yapıldı.  En eski ev olmasına rağmen bu ev aynen durmaktadır. Arkadaşım Mete ve büyük ablası burada yaşamaktadırlar.

Ne diyebiliriz ki. Yapılaşmanın yoğunluğunun ayarının kaçık olması olumsuz, yeşil rengin etkin olması olumlu gelişim ve değişim. Kent böyle bir şey işte.

ARİF ATILGAN MAYIS 2016