ANARAD
HİĞUTYUN RAHİBELERİ OKULU (NAZIM HİKMET KÜLTÜR MERKEZİ)
Arif Atılgan
Kadıköy’lüler Nazım
Hikmet Kültür Merkezi olarak bilirler. Anarad Hiğutyun Rahibeleri Okuludur. Anarad
Hiğutyun bir rahibeler tarikatının adıdır. Anlamı, lekesiz gebe kalmaktır.
1854 yılında Roma
Katolikleri tarafından kabul edilmiş bir dogmadır. Buna göre tüm insanlar bir
günahla yani cinsel ilişkiyle Dünya’ya gelir. Sadece Meryem Ana temel günahı
yaşamadan İsa’ya hamile kalmıştır.
1847 yılında İstanbul
Beyoğlu’nda Anarad Hiğutyun Rahibeleri Birliği kurulmuş. Birlik o yıllardan
itibaren Vakıf olarak görev yapmış.
19. Yüzyılda
İstanbul’da kurulan Rahibeler Tarikatının amacı kız öğrenciler için okul açmak,
eğitim yaptırmaktır. Bu anlamda Anarad Hiğutyun adıyla İstanbul’da 4 okul açılmış.
Beyoğlu’nda, Samatya’da, Pangaltı’da ve Kadıköy’de.. Günümüzde sadece
Samatya’daki (K.Mustafa Paşa) eğitime devam etmektedir.
Kadıköy’deki, Altıyol
Ali Suavi sokaktadır. Ancak okulun esas kapısı Nihal Sokaktadır. Ali Suavi
Sokaktaki kapı servis kapısı olarak kullanılırmış.
Nihal Sokaktaki esas
kapının üzerinde Ermenice, ‘Anarad Hiğutyun Rahibeleri Okulu Kuruluş Tarihi
1900’ yazmaktadır. Ancak bazı kayıtlarda okulun kuruluş tarihi 1902 olarak yer
almaktadır. Yine bazı kayıtlara göre burada daha önce bulunan ahşap binada
Armeno Katolik Pansionat isimli bir rahibe okulu varmış. 1900 onun kuruluş
tarihi olabilir.
Okulun Esas Giriş
Kapısı
Bina katlarının
kullanımı şu şekildedir:
Bodrum Kat: Su Sarnıcı,
Zemin Kat: Mutfak, Yemekhane,
Şapel,
1. Kat: Sınıflar,
2. Kat: Müdür Odası,
Öğretmenler Odası, Konuklarla Görüşme Odası, Rahibelerin yatakhanesi,
Çatı Katı. Müsamere
Salonu.
Teneffüs zili olarak koridorda
ve merdiven sahanlığında asılı çanlar kullanılmıştır.
Okul Binası yaklaşık
1360m2 büyüklüğündeki bahçe içindedir. Binanın her katı yaklaşık 380m2 alana
sahiptir. Çatı Katındaki Müsamere Salonu 120m2 civarındadır. Taşıyıcı sistemi
yığma tuğladır. Dış duvar kalınlıkları Zemin Katta 0.80m, Üst Katlarda 0.60m
olup iç duvar kalınlıkları 0.40m’dir. Duvarların içine çeşitli amaçlar için
gömme dolaplar yapılmıştır. Ayrıca depreme karşı mukavimliği arttırmak amacıyla
duvarlara gergi demirleri monte edilmiştir. Kat yükseklikleri oldukça fazladır.
Zemin Katta 3.00m, Üst Katlarda 4.30m’dir. Geniş açıklıklı odalarda kiriş
olarak çelik putreller kullanılmış, döşeme onların üzerine oturtulmuştur.
Merdiven atölyede üretilen çini basamaklar üst üste bindirilerek
oluşturulmuştur. Trabzonlar ahşap olup yerinde ölçüyle monte edilmiş, demir
korkuluklar kaynaksız perçinle birleştirilerek üretilmiştir. Demir kapılar da
kaynaksız perçinlerle oluşturulmuştur. Yer çinileri atölyede üretilip yerine
döşenmiştir. Tuvaletlerde uzun mermer lavabo, mutfakta mermer ve yerinde dökme
mozaik lavabo, eviyeler vardır. Mutfakta kasap bölümü ayrı olup et kesme
tezgâhları ve tavanda et asılan çengeller bulunmaktadır. Isı kaybını önlemek
için katlara merdiven sahanlığındaki kapıyla girilmektedir. Kapı ve pencereler
ahşap doğramadır. Bahçe duvarları, 0.75m yükseklikte taş örme duvar üzerine
0.75m demir parmaklık şeklinde olup aralarda taş örme babalar bulunmaktadır.
Koridor
Bahçenin bina çevresindeki
kısmı öğrenciler tarafından kullanılmıştır. İçinde balıklar olan havuzlu tarafa
küçük bir duvar ve kot farkıyla geçiliyor. Burayı rahibeler ve öğretmenler
kullanırmış. Öğrenciler geçememekteymiş.
Havuzun bulunduğu Kot
Öğretmen ve Rahibelere Aitmiş.
Okul kız öğrenciler
için kurulmuş. Ancak sonraki yıllarda kız-erkek karışık olmuş. Ana Bölümü
sınıfı ile 5 ilkokul sınıfı vardır. Eğitim tek tedrisattır. Okulda Ermenice’den
başka Fransızca dersleri de verilmiştir.
1960’lı yıllarda 104
öğrencisi vardır. Şapel üst kata alınmış.
O yıllarda öğretmenlerle ilgili yapılan yasal düzenlemeler ilkokul öğretmenlerinin
Öğretmen Meslek Lisesi mezunu olmaları koşulunu getirmiş. Bu koşul okuldaki
Ermeni asıllı öğretmenleri engellemiş.
1982 yılında öğrenci
sayısı 80 civarına düşünce Okul Milli Eğitime yapılan başvuru ile kapatılmıştır.
Öğrencilerin bir kısmı Moda’daki Aramyan Uncuyan Okulu’na bir kısmı da Devlet
okullarına gitmiştir. Bakanlık 3 yıl içinde tekrar açabilirsiniz demiş ama
tekrar açılamamış. Vakıf Yöneticileri binayı başka bir okula, daha sonra özel bir
sağlık kuruluşuna kiralamak istemişler. Bakanlık izin vermemiş. Bina yıllarca
boş ve metruk kalmış.
2000’li yıllarda AB
uyum yasalarında yapılan düzenlemeler doğrultusunda Bakanlıktan ‘Kültürel Konularda
kiralanabilir’ izni çıkmış.
2004 yılında bina
bahçesiyle birlikte Nazım Hikmet Kültür Merkezi’ne kiralanıyor. Bu sözleşme
sonrası bina ve bahçesi derlenip toparlanıyor ve aslına zarar vermeden
kullanılmaya başlanıyor. Perçinli kapılar, ferforje merdiven korkulukları,
mermer ve dökme mozaik lavabo-eviyeler gibi bütün öğelerden orijinal halleriyle
yararlanılmaktadır. Zil çanları yerlerinde asılıdır. Bahçe duvarları 2m civarına
yükseltilmiştir. Zemin kattaki tuvaletler kitap satış yeri, binayla Ali Suavi
Sokaktaki bahçe duvarı arası tuvalet yapılmıştır. Binanın havuz tarafı kafe,
yan tarafı restoran-kafe olarak kullanılmaktadır.
Bina katlarının
günümüzdeki kullanımı şöyledir:
Bodrum kat: Kalorifer
dairesi
Zemin Kat: Mutfak, Kafe,
1. Kat: İdari Oda,
Leyla Erbil Kütüphanesi, Dans Salonu, Restoran,
2. Kat: Kültür-Sanat
Ofisleri, Yılmaz Güney Sinema Salonu, Derslikler,
Çatı Katı: Ruhi Su
Tiyatro Salonu
Burada kütüphane, kültür-sanat
etkinlikleri, dans-resim-sinema-tarih-dil dersleri, STK toplantıları,
sinema-tiyatro gösterileri gibi çeşitli kültürel çalışmalar yapılmaktadır. Alt
katlardan restoran-kafe olarak yararlanılmaktadır.
Antika değerindeki
Nazım Hikmet Kültür Merkezi sadece Kadıköylülerin değil tüm İstanbulluların
yararlandığı bir tesistir.
arifatilganKENT ve
İNSAN ARİF ATILGAN MAYIS 2019
Bilgi için teşekkürler. Okul yanlış hatırlamıyorsam 5-6 yıl öncesine kadar Nazım Hikmet Vakfı tarafından kiralanmamisti. Şu an meyhane olarak kullanılıyor olmasını mekanın geçmişine dair hiçbir işaret taşımadığı için yadirgiyorum. Eski eser özelliği gözetilerek kullanılıyor mu? Çok emin değilim.
YanıtlaSileleştiriniz okunacaktır. Eleştirinin gerekli olduğuna inananlardanım.
YanıtlaSil