İSTANBUL BİANELİ

Arif Atılgan

Bianel ortamı her zamanki gibi. Kalabalık. Ancak adıyla ilgili eser bulmak zordu. Konu ‘İyi Bir Komşu’ yerine ‘Kent Ve İnsan’ olsa daha uygun olurmuş. Bir de eserleri anlatan yazılar o kadar küçük ve anlaşılmaz bir üslupla yazılmış ki onları okumak ayrı bir bianel olayı oluyordu.

Burada Sanatçı duvarlardan sökülmüş dökülmüş fresklerle kentteki mücadeleyi anlatmak istemiş.

Burada da sokak sanatı kapalı mekânlara biz de varız diyor sanki.

Güney Koreli Sanaçtı yaşadığı stüdyo dairenin kendine verdiği sıkıntıyı belirtiyor. Beyaza boyayarak kimliksizliğini, baş aşağı koyarak rahatsızlığını vurguluyor.

Diğer eserlerin yerinde görülmesini öneririm. 

İyi Bir Komşu konusunun en güzel incelenmesini birkaç hafta önce Çocuklar Duymasın dizisinde görmüştüm. Aile, Kentsel Dönüşümde evlerinin yerine yapılan rezidans siteye taşınır. Taşınma sonrası komşuların ‘Hoş Geldin’ dememesi Onları üzer. Tüm yaşayanları çağırıp bir tanışma daveti ile komşuluğu canlandırmak isterler. Ailenin iki çocuğunu kapı kapı dolaştırıp herkese daveti bildirmeleri için görevlendirirler. Bazı komşular şikâyetçi olur. Site Güvenlik görevlileri gelerek Aileyi uyarır. Üzülürler. Birkaç gün sonra bir komşularından gelen İmdat sesi üzerine yardıma koşarlar. Olay bittikten sonra o komşu gelir ve Onlardan özür diler. Kendilerini şikâyet eden kendisidir.

Bianel her zaman olan bir etkinlik değil. Görmeyen kalmamalı.

ARİF ATILGAN EYLÜL 2017